Þjóð mun rísa gegn þjóð og ríki gegn ríki. Matt.24:7

Þessi setning kemur mér í hug þegar ég verð vitni að því hvernig þjóðir rísa upp gegn okkur og vilja hindra eðlilega fjárhagsaðstoð okkur til handa og setja jafnvel hömlur á eðlileg gjaldeyris viðskipti þegar við sendum vörur okkar á markað erlendis. Önnur setning kemur líka upp í hugann þegar ég sé mótmæli og skrílslæti á Austurvelli og hvernig alþingishúsið er svívirt. þann stað sem á að vera okkur öllum heilagur og stendur sem minnismerki um sjálfstæði okkar sem þjóð. Á að vera stolt okkar burtséð frá því hverjir stjórna landinu og hvort okkur hugnist sú stjórn eða ekki. þessi setning er tekin úr sama kafla eða Matt.24:12 .Og vegna þess að lögleysi magnast mun kærleikur flestra kólna. Við verðum vör við mikla reiði í þjóðfélaginu og sjáum hvernig allt er að breytast. Um hverja helgi á lögreglan í auknum vandræðum með fólk sem er með óspektir. Fólk er óttaslegið yfir framtíð sinni og hlutir eins og stöðuleiki á vinnumarkaði og í fjármálakerfinu sem allir voru farnir að líta á sem sjálfsagða hluti eru ekki til staðar lengur. Það er myrkur yfir landinu, vonleysi ríkjandi, ráðmenn þjóðarinnar sem eru að reyna að gera sitt besta og koma auga á  leið úr vandanum reka sig alstaðar á hindranir og seinkanir á uppfyllingu þeirra loforða sem þeir töldu sig hafa frá ráðamönnum annarra þjóða. Núna í fyrsta skipti í sögunni þurfa háttsettir embættismenn að hafa lífverði til að gæta öryggis þeirra gagnvart þegnunum sem þeir eru að vinna fyrir . Hvað mun framtíðin bera í skauti sér? Hér er einn veruleikinn sem gæti blasað við okkur. 11 september 2001 var dagur sem breytti heiminum og ekkert hefur verið eins eftir það, núna sjö árum seina má segja, jafnvel á sama degi og mánuði hafi heimurinn allt í einu orðið enn dekkri og skelfilegri er fjármálakerfið út um allan heim byrjar að hrynja. Er þetta tilviljun? Er talan 7 sem svo oft er nefnd í Biblíunni í sambandi við spádóma og annað táknræn í þessu sambandi? Hver er stjórnandi þessa heimsins? Er Guð smásaman að draga vermd sína í burtu af heiminum vegna þess að við viljum hellst ekkert af honum vita? Mun sú stjórn sem nú situr við völd í Bandaríkjunum og sá forseti sem komst til valda með vafasömum hætti á sínum tíma og dró heiminn út í stríð með upplognum fullyrðingum,sá hinn sami og prentar 2. biljarða dollara á dag leifa Obama að setjast í forsetastólinn? Verður Obama tekinn af lífi og Bus setja á neyðarlög sem tryggir honum áframhaldandi völd sem einræðisherra er notar herinn til að brjóta niður það brjálæði sem skapast meðal blökkumanna og annarra sem sáu nýja tíma með Obama og hans stjórn? Mun krónunni verða kastað og prentaður nýr gjaldmiðill? Íslenskur dollar fyrir okkur Íslendinga, seðlar sem eru fallegir á litinn og með þjóðlegum myndum en hafa sama verðgildi og dollar í Bandaríkjunum og tilheyra því minntkerfi? Svörin við þessum spurningum geta verið já ef sá sem nefndur hefur verið höfðingi þessa heimsins mun fá að ráða, þá mun rætast það sem segir í opinberunarbókinni 12:12  Vei sé jörðunni og hafinu því djöfullinn er stiginn niður til ykkar í miklum móð því að hann veit að hann hefur nauman tíma. Höfum við gefið Satan völdin? Við þurfum að leita aftur til Biblíunnar Guðsorðs, trúa þeim fyrirheitum sem þar eru gefin okkur til heilla en ekki til óhamingju, treysta Guði fyrir framtíð okkar, leita hans í bæn, biðja hann um að fyrirgefa okkur syndir okkar,  iðrast þeirra og láta af þeim með Guðs hjálp og eignast eilífa lífið á himnum. Megi ástandið í dag ída við okkur og við leita hjálparinnar þar sem hana er að finna, hjá Guði, megi hann vera okkur syndugum líknsamur.      

DAGAR OKKAR ERU TALDIR.

Áður en við vorum mynduð í móðurlífi sá Guð lífshlaup okkar fyrir.Fæðingardag og dánardag. Þeir sem eru ungir halda, og finnst sem þeir eigi allan tímann í veröldinni framundan, en allt of oft verðum við vitni að því að ungt fólk lætur lífið, fólk sem taldi sig eiga ómæld ár framundan. Jesú mun koma aftur og þá eru bara tveir hópar manna og kvenna, hólpnir og glataðir. Við vitum ekki hversu mikinn tíma við eigum eftir til að undirbúa okkur undir komu frelsarans, þó að Jesú kæmi ekki aftur fyrr en eftir 10 ár eða 100 þá eru dagar okkar taldir og því ekki eftir neinu að bíða, kannski er dagurinn í dag síðasti dagurinn minn eða þinn. Biðjum Jesú um að fyrirgefa okkur og iðrumst synda okkar með hjálp Jesú og einnig að hann geri syndir okkar skýrar í huga okkar svo að við vitum hvar við þurfum að taka okkur á. Með hjálp Jesú er allt mögulegt og hann gefur okkur eilíft líf, við erum þá stiginn frá dómnum til lífsins. Jesú hefur borgað syndasekt okkar. Þegar Jesú kemur aftur í skýjum himins þá kemur hann með launin með sér.  þá er of seint að iðrast og harmakvein hinna glötuðu verða ólýsanleg. Ekki verða í þeim hópi. Jesú kallar á þig hann elskar þig,  þú getur ekki valdið honum vonbrigðum því hann þekkir þig. Ég vill endurspegla elsku Jesú til þin og vara þig við. Hann hefur fyrirgefið mér og gefið mér nýtt líf og fullvissuna um eilífa lífið á himnum hann vill sjá þig þar og ég vill fá að kynnast þér þar í eilífðinni sem bróðir minn eða systur. NOTUM DAGINN Í DAG HANN GÆTI VERIÐ SÍÐASTI DAGURINN ÞINN EÐA MINN. OPNAÐU HJARTA ÞITT FYRIR JESÚS NÚNA. 

ER FREKARI HÖRMUNGA AÐ VÆNTA?

Ég eins og svo margir aðrir skil ekki hvers vegna allt er farið úr böndunum í fjármálum heimsins. Eitt er þó nokkuð skírt í mínum huga, en það er hin gengdarlausa seðlaprentun Bandaríkjanna sem ég las einhverstaðar að næmi 2 billjónum á sólarhring.Hún hlýtur að setja allt á hvolf áður en langt um líður. Það þætti ekki góð hagfræði ef fólk færi að prenta peninga heima hjá sér núna á þessum síðustu og verstu, til að láta enda ná saman um mánaðarmótin? Slík prentun hefur verið kölluð peningafals og ekki vel séð af yfirvöldum, og seðlarnir einskis virði þar sem hver seðill á að vera endurgjald fyrir unna vinnu. En kannski er þetta allt í lagi, hvað veit ég, ekki er ég hagfræðimenntaður og telst til sauðsvarts almúgans og þar að auki sennilega bara meðalgreindur karlmannsbelgur, eða varla það. Kannski verður þjóðin núna þegar verulega sverfir að, móttækilegri fyrir Guðsorði og leitar sér hjálpar þar sem hjálpin bregst ekki. Þegar allt leikur í lindi að því er okkur virðist er eins og Guð og Guðsorð eigi ekki aðgang að þjóðinni. Kynni mín af Rúmeníu og því fólki sem þar býr við kröpp kjör hefur sýnt mér hve miklu opnari sú þjóð er fyrir Guði og Biblíunni en við höfum verið hérna á Íslandi. Það er ábyggilega ekki öfundsvert að vera stjórnmálamaður á þessum tíma, og bera ábyrgð á velferð þjóðarinnar. í þessum óförum öllum get ég ekki annað en verið nokkuð ánægður með hversu stjórnarandstaðan hefur fengið að koma að málum og hversu lítið skítkast stjórnin hefur fengið úr þeirri áttinni. Megi algóður Guð vera okkur náðugur og nálægur á þessum erfiðu tímum og gefa okkur vísdóm til að taka réttar ákvarðanir, stjórn og stjórnarandstöðu ráð út úr vandanum. Megum við sjá handleiðslu Guðs og þakka fyrir hans  gjafir eins og þessa miklu síld sem hann hefur rekið inn á Breiðafjörðinn.   

SIGUR OG SORGIR

Lífið heldur áfram eftir Rúmeníu, en hvað tók við? Ég kom frá Rúmeníu sem sigurvegari uppfullur af  krafti og bjartsýni á framtíðina. Strax og ég kom heim fékk ég vinnu sem bílstjóri hjá SBA Norðurleið. Unnið var um 12 tíma, og eftir erfiðan og erilsaman dag þurfa bílstjórar að þrífa bílana bæði utan og innan, taka olíu og gera bílana tilbúna fyrir næsta dag. Þetta var mjög frábrugðið líf frá því sem ég átti að venjast í skólanum í Rúmeníu og kenndi mér hversu fólk getur verið þreytt og útbrunnið eftir erfiðan dag í vinnunni, og ekki með hugann við Guð og íhugun að kvöldi, en þannig var hverjum degi lokið í skólanum og nýjum fagnað að morgni. Það verður að segjast að núna þegar þessari vinnu er lokið hjá SBA, en um sumarvinnu var að ræða hef ég tíma til að hugsa og skoða mína stöðu. Mér fynnst ég hafa farið frá því að upplifa mig sem sigurvegara yfir í það að hafa tapað. Mér finnst ég hafa misst hið nána samband við Guð sem ég hafði meðan á dvöl minni stóð í Rúmeníu. Það kennir mér hversu mikilvægt er að byrja hvern dag með hugleiðingu og bæn, og einnig er deginum lýkur, einnig er ég enn í sorg eftir að hafa kvatt skólann og vini mína, sem ég kem ekki til með að sjá aftur í þessu lífi, það var mun erfiðara en ég gerði ráð fyrir og gróa þau sár seint eða aldrei. En lífið heldur áfram og ég eins og aðrir verð að hafa vinnu.  Ég hef því þurft að fara aftur af stað. Það verður að segjast að ekki er gott að fá vinnu fyrir mann eins og mig með skerta getu til að vinna við hvað sem er. Til að falla ekki í algera sjálfsvorkunn og eimd, sem var farin að heltaka mig ,fór ég til Reykjavíkur því enga vinnu var að hafa á Akureyri. þar  fékk ég vinnu sem afleysingarleigubílstjóri og hefur það gefið mér aukið sjálfálit að finna að ég ræð við þetta starf, og bara það að hafa eitthvað að gera og upplifa sig aftur sem nýtan þjóðfélagsþegn. Ég vona samt að úr fari að rætast og ég fái fasta vinnu á Akureyri þar sem fjölskyldan mín er. Eitt áfallið heltist yfir mig eftir að sumarvinnunni lauk . Ég var vanur að heimsækja fangelsið á Akureyri á Laugardögum á milli klukkan 16 til 17 og var það afskaplega gefandi fyrir mig að  koma þangað og tala við fangana, og boða trúna, en eftir einar 10 heimsóknir mínar fannst þeim tíma sínum betur varið í eitthvað annað, og óskuðu ekki eftir þessari þjónustu minni lengur. Það er sárt að fá slíka höfnun eftir að hafa talið sig hafa fengið köllun frá Guði til að sinna þessari þjónustu og var meðal annars ein af ástæðunum fyrir því að ég fór til Rúmeníu í trúboðsskólann, en ég vildi vera hæfari til að sinna þessu kalli Drottins. Mér þykir  afskaplega vænt um þessa ólánsömu bræður sem þurfa að vera í fangelsi, aðskildir frá þjóðfélaginu og vinum. Ég óska þess að dvöl þeirra þar  verði til þess að þeir komi út  sem nýjir einstaklingar sem tekst að lifa lífinu frjálsir og hamingjusamir. Við verðum að hafa það í huga að með fangelsisvist og sektum getum við borgað skuld okkar við þjóðfélagið,  en skuld okkar við Guð getur enginn greitt nema Jesú Kristur þegar við leitum hans og biðjumst  fyrirgefningar og yrðumst  synda okkar, hljótum við að launum eilíft líf hjá Guði þar sem enginn aðskilnaður og sorgir verða til, þar sem fjölskyldur og vinir meiga lifa heilbrigðir og glaðir í faðmi Drottins um alla tíð. Megi við öll iðrast og fá fyrirgefningu Drottins og verða hæf til að ganga inn til eilífs fagnaðar hjá Guði, megum við líta á lífið hérna á jörðinni sem dvöl að heiman og hlakka til að komast heim.                             

ÉG VIL, ÉG VIL, ÉG SKAL. HUGLEIÐING FRÁ RÚMENÍU.

Ég vil ég vil, og við steytum ómeðvitað hnefann á móti Guði og segjum ÉG SKAL, síðan förum við okkar fram og brjótum öll siðalögmál og heilsulögmál sem Guð hefur sett okkur okkur til heilla. Við viljum vera frjáls og gera það sem okkur sýnist og við teljum best samkvæmt okkar eigin hyggjuviti. Á meðan horfir Guð áhyggjufullur á hvernig við föllum kylliflöt í hvern drullupollinn á eftir öðrum á leið okkar til þessarar svokölluðu hamingju sem við erum að sækjast eftir í eigin mætti. Við vitum ekki að enginn getur verið frjáls því eðli okkar er illt og við stöndum miklu nær Satan en Guði í eðli okkar og þegar við förum eftir eigin hyggjuviti erum við að þjóna Satan. Við skulum minnast þess að eftir fall mannsins í aldingarðinum Eden breyttist eðli okkar og við urðum ill, frumburður Adam og Evu varð morðingi sem myrti bróðir sinn og þóttist síðan ekkert kannast við verknaðinn. Við sjáum að börnin okkar eru gjörn á að haga sér illa og jafnvel meiða hvort annað og allt okkar uppeldi fer í það að gera þau að góðum og gegnum einstaklingum. Ef við gefum Guði tækifæri á að verða leiðtogi okkar og stjórnanda á hverjum degi þá upplifum við þetta eftirsótta frelsi sem er öllum skilningi æðri. Við bjóðum Jésu inn í líf okkar með bæn og með því að lesa Biblíuna, gerum Jesú að félaga okkar sem við tölum við eins og við tölum við góðan vin, ekki með einhverju orðaskrúði og löngum bænum, heldur einlægu og falslausu tali á hverjum degi, segðu honum langanir okkar, hugsanir, áætlanir og hvaðeina sem fer um hugann. Við verðum að lesa Biblíuna til að kynnast Jesú og sjá galla okkar með hans augum og biðja hann um að breyta okkur eftir hans vilja. Gamall maður lá rúmfastur í mörg ár vegna elli og hörleika en hann átti Jésu sem sinn daglega vin sem hann talaði við allan daginn. þegar gestir litu inn til gamla mannsins sáu þeir tvo stóla við rúmið og aðeins mátti setjast í annan þeirra því gamli maðurinn sagði að Jesú sæti í hinum stólnum. Einn morguninn er litið var inn í herbergið sást að gamli maðurinn hafði einhvertímann um nóttina skriðið úr rúminu og fannst nú látinn faðmandi stólinn að sér. Þessi góði þjónn sefur nú í örmum Krists og bíður þess að hann verði vakinn og gangi inn til hins eilífa fagnaðar sem frelsarinn veitir þeim sem trúa. Hættum að segja ÉG VIL, ÉG VIL, OG ÉG SKAL. OG SEGJUM KOM ÞÚ HERRA, ÞJÓNN ÞINN BÍÐUR.

ERUM VIÐ HÓLPIN, HUGLEIÐING FRÁ RÚMENÍU

Þá er að verða komið að sögulokum hjá mér hérna í Rúmeníu og margt sem ég hef upplifað og miklar breytingar orðið í mínu lífi andlegar og líkamlegar. Núna er ég með þá fullvissu að ég eigi mitt framtíðarheimili í hinni nýju Jerusalem og það gefur mér mikla sálarró og löngun til að hjálpa öðrum að ná þessu marki í sínu lífi með hjálp Heilags anda og Jesú Krists. Ég náði því marki að  losna við 40 kg þó í upphafi hafi markið verið sett á 50 kg, þá get ég ekki annað en glaðst yfir þessum árangri. Grænmetisfæðið fer vel  í mig og hyggst ég halda áfram á þeirri braut eftir að ég kem heim, ég er allur einhvernvegin annar maður eftir að ég fór á þetta fæði sem Guð skapaði okkur til að neita  í upphafi : 1. Móseb.1.kafli  Vers 29.  Við höfum ekkert breyst að því leitinu þó að Guð hafi leift okkur að borða kjöt og fisk með skilyrðum eftir flóðið: 1 Mósebók 9.kafli vers 3,og 4, einnig ; 3 Mósebók 11. kafli allur kaflinn. Mér er minnisstætt kvöldið sem ég kom hingað til Rúmeníu í byrjun febrúar, allt var svo skítugt dimmt og grátt og húsin ljót, þau eru að vísu flest ljót enn, en gróðurinn er farinn að hylja húsin og mikið um rósir og vínvið við húsin. Fólkið hérna virðist vera flest mjög fátækt og baslið birtist hérna við manni hvert sem litið er, þó hafa engvir það eins slæmt og aldraðir og öryrkjar, og svo sígaunarnir sem vilja ekki vinna en eru þó allan daginn eitthvað að bauka skítugir og þreytulegir með heila krakkahjörð á eftir sér . Einn sem við höfum heimsótt reglulega og lesið með Biblíuna er gamall maður sem býr við einhverjar þær ömurlegustu aðstæður sem ég hef séð að frátöldu elliheimilinu sem ég lýsti í fyrri skrifum. Það er að segja af honum að fyrir valdatöku komunista hér í Rúmeníu var hann óðalsbóndi með tugi manna í vinnu, gríðlega stóra jörð þar sem hann ræktaði korn, og var með mikið af búpeningi af öllum tegundum og bjó í húsi með 24 svefnherbergjum. Þegar kommúnistar komust til valda var það þeirra fyrsta verk að handtaka hann og hans líka, því að sannir kommúnistar hafa alltaf vitað og reynt á enginn skinni að enginn getur orðið ríkur á að stunda heiðarlega vinnu, því hlýtur allur auður að vera þjófstolinn með einhverjum hætti. Þessi vinur okkar var því dæmdur í margra ára fangelsi og eigum hans skrift út til alþíðunnar. Af fangelsisdvölinni lokni veitti flokkurinn honum af sinni margrómuðu gæsku vinnu hjá ljósmyndara við að lita svarthvítar myndir, við þetta göfuga starf vann hann svo þar til að hann varð að láta af störfum vegna aldurs og býr núna í einu herbergi í húsi sem sonur hans á en sonurinn er hvergi nærri og hann því einn í þessum kofa hálf blindur og að mestu bjargarlaus með kolakamínu í herberginu sem kynnt er með timbri sem er út um allt og sóðaskapur slíkur að minnir hellst á gamla og lúna vélsmiðju ,sót og óhreinindi út um allt, þó höfum við af og til farið til gamla mannsins og tekið til og fært honum mat, hann er algerlega ófær að hugsa um sjálfan sig og enginn getur tekið hann að sér en því höfum við reynt að koma til leiðar. Af kynnum mínum af fólki allmennt hérna í Rúmeníu verð ég að segja að þau eru góð. Rúmenar eru fólk eins og við heima sem er að takast á við sömu daglegu hluti og við en að flestu leiti mörgum áratugum á eftir okkur. Flestir þurfa að sækja vatn í brunna, og nota útikamra sem eru staðsettir nokkuð frá húsunum og hljóta að vera ömurlegir staðir fyrir aldrað fólk að heimsækja á veturna í frosti og snjó, einn slíkur hefur verið reistur við hrossaskítshúsið sem ég sagði frá í fyrri grein. Ég hef lært mikið hérna í Rúmeníu á því að kynnast fólkinu og aðstæðum þess og kann betur að njóta þeirra hluta heima sem við teljum sjálfsagðir og við hætt að hugsa um sem lúxus, eins og heilbrigðiskerfið, húsin okkar með rennandi vatni sem er besta drykkjarvatn í heimi , innisalerni, hitaveita, sími, rafmagn, sjónvarp, þvottavél og annar lúxus. Svo hverskins afþreying sem okkur stendur til boða utan heimilisins, og sú staðreynd að atvinnuástand og efnahagslegur stöðuleiki hefur verið í góðu lagi þó að sumum finnist alltaf að betur megi gera en það er partur af mannlegu eðli og er hvatinn að allri framþróun og kemur í veg fyrir stöðnun. Talandi um atvinnuástand þá á ég eftir að kynnast því sjálfur þegar ég kem heim því ég þarf að fá vinnu á Akureyri sem hentar minni starfsgetu og hefur ekki áhrif á þann heimsóknartíma sem ég hef í fangelsið á Akureyri en þangað kem ég á mánudögum kl 14 til að boða föngunum nýtt líf í Jesú Kristi með hjálp heilags anda. Það er með  söknuði sem ég kveð þennan skóla þar sem ég hef verið undanfarandi fjóra mánuði, ég hef bundist samnemendum mínum og kennurum sterkum böndum og öll erum við eins og ein fjölskylda sem verður núna að skilja og eigum ekki eftir að hittast aftur fyrr en við göngum inn í hina nýju Jerúsalem á himnum þegar Jesú kemur í skýjum himins að sækja okkur, og fara með okkur heim. Matteus. Kafli 24, vers 30 eining Lúkas kafli 17 vers 24 að 31. Því miður er þessari staðreynd lítið haldið á lofti og því að það eru aðeins tveir valkostir í lífinu, að frelsast eða glatast, það eru ekki fleiri valkostir: Matteus kafli 25 vers 31 og til og með vers 46, hinir glötuðu munu ekki kveljast eilíflega í eldi heldur munu þeir fuðra upp og verða eilíflega ekki til lengur. Opinberunarbók Jóhannesar kafli 20 vers 7 til 10, og Malakí kafli 3 vers 19.  Verið vakandi því þó  á undan komu Jesú: Matteus kafli 24 allur kaflinn, munu verða hörmungar sem lýst er í áðurnefndum kafla. Fólk mun ekki vita, að þetta eru tákn um komu Jesú og verður ekki búið að skipa sér í raðir hinna réttlátu og glatast. Við erum vitni að hörmungum og dauða tugþúsunda í sjónvarpsfréttunum en af því við finnum ekki fyrir þessu á eigin skinni þá eru þessar fréttir að því er okkur finnst okkur óviðkomandi og við látum þær ekki vara okkur við, enda vita fæstir hvað Biblían segir þar sem hún er ekki lesin á flestum heimilum. En þegar Jesú kemur þá munu hinir óviðbúnu hrópa til presta sinna og segja: þið vissuð að Jesú myndi koma en létuð okkur ekki vita og nú erum við glötuð. Mikil verður ábyrgð og sekt þeirra á þeim degi og einnig okkar sjöunda dags aðventista sem vitum þetta ef við segjum ekki öðrum frá. Þegar Jesú kemur þá kemur hann með launin með sé, þá er of seint að iðrast synda sinna. DAGURINN Í DAG gæti verið síðasti dagurinn í okkar lífi til að iðrast og gera Jesú að FRELSARA OKKAR: VILLT ÞÚ TAKA VIÐ HONUM NÚNA Í DAG?? Á MORGUN GÆTI ÞAÐ VERIÐ OF SEINT.Hafir þú áhyggjur af sáluhjálp þinni þá hvet ég þig til að hafa samband við þinn sóknarprest, eða hafa samband: Kirkja sjöunda dags aðventista Suðurhlíð 36, Reykjavík sími  588 7800  [e-mail]
Opnunartími: Mánudag til fimmtudag frá 8 til 16. Föstudag frá 8 til 12. Eining hvet ég alla til að hlusta á útvarp Boðunarkirkjunnar  fm 105,5 á Reykjavíkursvæðinu og fm 104,9 á Akureyri. Einnig má hafa samband við mig  í síma 8671574 .Verð kominn heim frá Rúmeníu  þann 29. Jun. 2008. Megi Guð vera okkur náðugur .                   Jóhann Hauksson

RÚMENÍA LAND EINGU LÍKT

                                                                                            

Hér í Rúmeníu er margt öðruvísi en heima , ég er ekki lengur hissa á að sjá fólk á gangi á náttfötunum á götunni við spítalann sem er í næsta nágrenni við skólann þar sem við búum, ekki þarf heldur að fara langt til að sjá gamlar konur sitja með eina belju í bandi nagandi  grasið í vegakantinum, kind eða geit svo nokkuð sé nefnt. Stundum þarf ég að biðja einhvern sem ég er að aka að fara út úr bílnum og reka hænur og annan fiðurfénað ásamt slatta af ungum af veginum svo ekki verði ekið yfir bústofninn. Hér gengur allt út það að vera með einhver dýr í bakgarðinum og rækta eitthvað enda lífið erfitt hjá mörgum sérstaklega þeim öldruðu. Trúin er heldur ekki til að létta efnalitlu fólki lífið.  Hér kennir  Ortadox kirkjan fólki að þegar einhver deyr þá verði að halda heilmikla veislu og bjóða öllum því hinn látni kalli úr gröfinni að nú sé hann svangur og vilji borða með vinum sínum og ættingjum . Slíkir matmálstímar eru haldnir fjórum vikum eftir andlát viðkomandi , síðan eftir fjóra mánuði, síðan með einhverja ára millibili. Slíkar matarveislur ganga nærri hinum efnaminni og hafa þeir oft ekkert annað sér til lífsviðurværis í langan tíma á eftir en hundasúrur og túnfífla og grýlukerti á vedurnar. Húsbyggingar eru hérna oft með öðru sniði en heima og hef ég verið að fylgjast með sígauna sem er að byggja sér hús , eftir að hlaðinn hefur verið grunnur er slegið upp trégrind síðan er þakið byggt og að því loknu er náð í leikenda mold, þó nokkuð af gömlu grasi, þessu er síðan öllu hrært saman með vatni og ekki þykir saka að láta eina og eina lúku af hrossaskít fylgja með til að límingin verði nú alveg fullkomin og ströngustu byggingarreglugerðum staðarins mætt, síðan er þessu jukki klesst inn í grindina og látið þorna. Svona verða  útveggirnir til . Áður en ég utgötvaði þessa stórsnjöllu og ódýru byggingaraðferð furðaði ég mig oft á skritini lykt sem vildi fylgja sígaununum þegar við vorum að smala þeim í bílunum okkar til kirkju um helgar, en núna tel ég mig vita svarið. Það er annars af sigunum að segja að þeim virðist vera fyrirmunað að stunda reglulega vinnu en helga sig sníkjum og betli, alveg sérstaklega þykir þeim ég vera gjöfult fórnarlamb og vita hvernig eigi að fá mig til að opna budduna. Gamlar konur  og ungar mæður með ungabörn þykja góður kostur til að bræða í mér hjartað.  Oft koma til mín gamlar konur, hágrátandi og eiga óskaplega bágt, grátandi í hægra eða vinstra  svuntuhornið eftir því hvort þær eru örvhentar eða ekki, sína mér allskonar pappíra og rönkenmyndir  og vilja pening, eða þá ungar mæður með ungabörn sem eru hættulega veik og ég verð að bjarga með því að leggja í talsverð fjárútlát til að bjarga barninu. Ég og mín fjölskylda hefur átt erfiða daga og verið fátæk því er ég sérstaklega viðkvæmur fyrir fátæku og  bjargarlausu fólki þó að baslið sé oft sjálfskapað þá er eymdin engu minni . Eina sögu get ég sagt sem lýsir hugsunargangi  sumra sígaunna. Eini sígauninn sem ég vissi að var í vinnu  lenti í því að fótbrjóta sig í sögunarversmiðjunni þar sem hann vann og getur ekki unnið með fótinn í gifsi og verður svo um einhvern tíma, þar sem hann er eitthvað fatlaður líka í fótunum. Þessi maður hefur verið hjá okkur reglulega í skírnarundirbúningi en hann hyggst taka niðurdýfingarskírn í haust . Allt í einu hætti hann að koma og  þegar við fórum að grennslast fyrir um hann fengum við þær fréttir að bróðir hans sem hann býr með hafi neitt hann með sér til Spánar.  þar kúgar bróðirinn hann  til að betla á götunni  svo hann geti haft af honum tekjur eftir að hann varð óvinnufær. Svona getur raunveruleikinn verið ómanneskjulegur fyrir suma, en því miður allt of marga.

Grikkland. Í fótspor Páls postula.

Eftir þessa skelfilegu heimsókn á elliheimilið fórum við seint um kvöldið með rútu alla leið til Grikklands og endað í Aþenu. Eftir um klukkutíma keyrslu komum við að landamærum Búlgaríu og eftir vegabréfaskoðun var haldið áfram og það verður að segja að ljótari bæi og borgir hef ég ekki séð enda fátækt enn meiri í Búlgaríu en í Rúmeníu. Það verður þó að segjast að landslag og gróður er fallegri í Búlgaríu, tún og akrar margra kílómetra að lengd og landið ekki eins þéttbyggt og Rúmenía þar sem hús virðast vera út um allt. Einhvertímann um nóttina var stoppað við veitingastað þar sem okkur gafst kostur á að fá okkur að borða eða komast á salernið. Ég var ekki svangur en hugðist notfæra mér salernið sem var í húsi nokkuð frá matsölustaðnum. Fyrir utan dyrnar stóð klósetmeistarinn klæddur leðurjakka sköllóttur og leit út fyrir að geta lyft upp heilu tonni í það minnsta, alla veganna fannst mér hann hefði sómt sér betur fyrir utan einhvern skemmtistaðinn í Reykjavík en fyrir utan þennan skítakamar. Hann tók hlutverk sitt mjög alvarlega og hleypti engum inn í dýrðina nema viðkomandi borgaði einhverja aura í Búlgarskri minnt, annars máttu menn ganga í burtu í hægðum sínum. Ferðafélagi minn gaf mér aura sem gengu í klósetmeistarann og hann réttir mér 4 serjettur,  með þær fer ég inn á salernið sem reyndist vera eitthvað sem líktist sturtubotni með stóru gati í miðjunni og fyrir ofann var míglekur klósetkassi og vatn út um allt, eitthvað hafa undanfarar mínir verið óhitnir á gatið enda sjálfsagt með sjóriðu eftir rútuferðalagið,  alla veganna skrúfaðist einhvernvegin fyrir alla löngun og þörf fyrir að létta á sér og hún kom ekki aftur fyrr en eftir 2 daga í Aþenu. Landslagið og byggingar gjörbreyttist til hins betra er komið var yfir til Grikklands og Aþena hin vinarlegasta borg þó að sumum fyndist kannski göturnar hellst til mjóar . Við áttum góða daga í borgini og tókum okkur góðan tíma til að skoða Akrapollshæðina með öllum sínum byggingum á þessum stað predikaði Páll postuli ( 17 kafli vers 16 til og með 34.vers postulasögunar) . Það er ótrúlegt til þess að hugsa að þessi stórkostlegu mannvirki voru reyst fyrir meira en 2500 árum og núna í dag þegar menn eru að gera við skemmdirnar þarf ekkert minna en byggingarkrana af öflugustu gerð sem rennur á spori meðfram byggingunni til að geta átt við hinar gríðar stóru marmarablokkir . Það er athyglisvert að skoða þessar stóru og miklu byggingar og hversu menn hafa alltaf verið iðnir við að byggja hof og kirkjur Guðum sínum til dýrðar og hversu mönnum hefur alltaf verið tamt að trúa á einhverja Guði, jafnvel trúin á engan Guð eru trúarbrögð í sjálfu sér. Okkur gafst tækifæri til að predika á hvíldardaginn í Aðventkirkjunni í Aþenu og lofa þann eina sanna Guð sem við setjum allt traust okkar á og hefur blessað okkur á ótal vegu og við bíðum eftir að komi aftur og sæki sína. Núna er ég og ferðafélagar mínir komnir aftur til Rúmeníu , og hér verð ég til loka júní og ef allt gengur eins og hingað til verður heilsa mín allt önnur og betri, andleg og líkamleg og ég einum 50 kg léttari, 30 farin nú þegar en því miður af nógu að taka eftir áratuga svínarí.            

Örlög fátæklinga í Rúmeníu.

Ferðalagið til Grikklands var ánægjulegt en að samaskapi erfitt . Ekið var til Búkarest og þar dvalið hjá vinafólki og trúsystkinum okkar,  ferðafélagar mínir voru  vinir mínir frá heilsuhælinu í Herghlia þar sem ég dvaldi í febrúarmánuði, þeir Gavriel og bróðir hans Ian .Þessi trúsystkini okkar reka hjálparstarf í Búkarest og aðstoða fátæklinga og aldraða.  Eftir að hafa gist þarna eina nótt var okkur boðið að koma með í heimsókn á elliheimili í útjaðri Búkarest þar sem vistfólkið var háaldrað fólk úr sveitinni. Ég hélt að ég hefði séð eymdina og fátæktina í öllu sínu veldi en þar skjátlaðist mér hrapalega og er ég ekki búinn að ná mér enn eftir þessa heimsókn. Við vorum með matarpakka til hvers vistmanns og byrjuðum á heimsókn til kvennanna. Húsið var hið ömurlegasta enginn dúkur á gólfinu, bara ber steininn og rúmin voru gömul hvítmáluð járnrúm sem öll voru orðinn skellótt þar sem málingin hafði flagnað af og sængurfötin götótt og illa þrifin. Í herberginu voru um 8 konur, rúmunum raðað þannig að rétt var bil á milli til að geta athafnað sig og kyndingin var kolaofn í miðju herberginu. Vistmennirnir lágu flestir í rúmunum kappklæddir með húfur eða klút um höfuðið grindhoraðir og illa útlítandi, lyktin bar þess merki að hreinlætið væri ekki mikið, vistmennirnir önuglega hlandbrunnir með legusár og annað eftir því. Næst heimsóttum við karlana sem voru í öðru húsi ekki langt frá. Ástandið þar var vægast sagt skelfilegt, í tveimur herbergjum sem þeim var ætlað, voru um 20 karlar, 10 í hvoru herbergjanna og eins og hjá konunum var hrúgað inn eins mörgum rúmum og hægt var þannig að rétt mátti smokra sér milli rúma. Ástand karlana var skelfilegt allir illa hirtir horaðir og flestir lágu fyrir í rúmunum undir grútskítugum rúmfötum og kappklæddir eins og konurnar. Er ég gekk inn  í seinna herbergið var eins og ég gengi á vegg liktin var svo skelfileg, taldi ég mig þó vera nokkuð sjóaðan á því sviðinu sem gamall refabóndi til nokkra ára. Ég hrökklaðist því út og settist út í garð þar sem ég gat ekki haldið aftur af tilfinningum mínum  og grét eins og smábarn yfir örlögum þessa fátæka fólks og í gegnum tárin sá ég gamla Dasia druslu koma keyrandi upp að kvennahúsinu með líkkistu og það ekki af dýrustu gerðinni á toppgrindinni, einn vistmaðurinn hafði fengið hvíldina frá þessari skelfilegu veröld þar sem ekki mátti taka myndir, slík er skömm starfsfólksins á þessum stað.  Áframhald verður á ferðalýsingunni í næstu færslu .

ER HEIMSENDIR AÐ KOMA ??

Fyrir nokkrum dögum síðan las ég bók sem heitir . Of seint að fara í felur. Bókin er skrifuð á ensku og fjallar um hóp Aðventista sem verða fyrir ofsóknum vegna þess að þeim er kennt um allt sem miður fer í heiminum. Sett hafa verið á lög sem skildar alla til að halda Sunnudaginn heilagann. þar sem Aðventkirkjan heldur sig fast við laugardaginn sem hinn eina Biblíulega hvíldardag samkvæmt 4. Boðorðinu verða Aðventistar fyrir aðkasti um allan heim og verða að fara í felur. Ekki nóg með það heldur kemur engill fram á hinum ýmsu stöðum og segist vera Jesú Kristur, gerir tákn og undur og hvetur alla til að ráðast á Aðventista  vegna óhlýðni við Sunnudagslögin. Þessi fals Kristur kemur fram í frétta tímum sjónvarpsstöðva með sinn hatursboðskap sem leiðir dauða yfir Aðventista hvar sem til þeirra næst. Mjög fljótlega eftir þennan atburð kemur hinn Raunverulegi Kristur í skýjum himins eins og segir í Biblíunni , 1. Þessalonikubréf kafli 4. Vers 13 til 18, og hrífur hina hólpnu með sér til himna. Hversvegna er ég að fjalla um þetta núna? Þegar ég las söguna fannst mér hún vera of óraunveruleg til að geta orðið sönn þó að við Aðventistar bíðum eftir endurkomu Jesú eins og sagt er í bréfinu sem ég vitnaði í. Samkvæmt tölvupósti frá DAVID GATES FRONTLINE MISSION REPORT www.gospelministry.org  mun Páfinn í Róm í ferð sinni til Bandaríkjanna leggja það til meðal annars að sett verði  lög sem skildar alla til að halda Sunnudaginn sem hin eina sanna hvíldardag. Komist slíkt á verða þeir sem brjóta gegn þessum lögum því augljóslega lögbrjótar og ekki ólíklegt að hart verði tekið á slíku sérstaklega þegar efnahagur heimsins er að verða gjaldþrota. Þessi frétt hefur komið okkur í talsvert uppnám og biðjum við núna um lengri frest til að geta náð til ófrelsaðra sála áður en það verður um seinan. Verið viðbúin nú er stutt í endirinn ef allt er að fara á versta veg eins og allt bendir til. Fylgist með fréttunum og skoðið heimsmálin í ljósi Biblíunnar.  Miðvikudagskvöldið 9 apríl tók ég það stóra skref að endurnýja heit mitt við Frelsarann sem ég gerði 1993 og skírðist núna inn í Aðventkirkjuna.